Artykuły / Suplementacja : Wielofunkcyjność estrów kreatyny i zabezpieczenie grup estrowych. :: Sprint Fight&Fitness

Wielofunkcyjność estrów kreatyny i zabezpieczenie grup estrowych.

Estry to związki powstające z połączenia kwasu i alkoholu, czyli ze związania grupy karboksylowej (kwasowej) jednego z nich, z grupą hydroksylową (alkoholową) drugiego, które to wiązanie nazywamy estrowym. Wiązanie estrowe zabezpiecza grupę karboksylową kreatyny przed reakcją z własną grupą aminową, czyli przed przemianą do kreatyniny.
Estryfikacja substancji aktywnych to stary trik dobrze znany farmakologii. Od dziesięcioleci, estryfikacji poddawano takie substancje, które są szybko metabolizowane lub źle wchłaniane z przewodu pokarmowego.
Generalnie, estry są bardzo odporne na trawienie, z wyłączeniem estrów glicerolu i cholesterolu, czyli tych, które należą do tłuszczów pokarmowych.
Inne estry, jak np. etylowe, z reguły w ogóle nie ulegają trawieniu i bardzo łatwo wchłaniają się w całości już z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Tą cechę zawdzięczają właśnie wiązaniu estrowemu, które zabezpiecza grupę karboksylową. Grupa karboksylowa bowiem, najczęściej utrudnia substancjom wnikanie do organizmu z przewodu pokarmowego. Zawierające ją związki, np. aminokwasy, aby przedostać się do krwiobiegu, używają specjalnych białek transportowych. Dla tego też, estryfikacja jest starym, farmakologicznym sposobem na wprowadzanie przez przewód pokarmowy substancji, nie ulegających z natury wchłanianiu. A jak oddziałuje na estry kwasowość środowiska?... Generalnie, środowisko kwaśne sprzyja zarówno tworzeniu, jak też rozrywaniu wiązań estrowych. Z tym, że relatywnie wysoka kwasowość przy umiarkowanej temperaturze raczej sprzyja tworzeniu wiązań. Natomiast, relatywnie wysoka kwasowość przy temperaturze wzrastającej - odwrotnie - sprzyja raczej ich degradacji. W kwaśnym środowisku soku żołądkowego najczęściej ustala się równowaga dynamiczna - związane estry pozostają w równowadze do swoich, wolnych składników. W tej sytuacji, gdy tylko ulegną zmianie warunki zewnętrzne (np. treść żołądkowa przejdzie do mniej kwasowego światła jelit), wolne składniki wiążą się ponownie.
Zarówno we krwi, jak też w innych tkankach, egzystują enzymy nazywane esterazami, które degradują wiązanie estrowe. Jednak wspomniane estry etylowe są najczęściej odporne na ich działanie. Chociaż ulegają aktywności esteraz, ale bardzo opornie i powoli. Z uwagi na wszystkie te fakty, ester etylowy kreatyny przenika niemal w całości do tkanek docelowych, głównie mięśniowej, bez strat w przewodzie pokarmowym, czyli bez przemiany w nieaktywną kreatyninę. A jak zachowuje się we wnętrzu komórek mięśniowych?...
Tu wprawdzie rozkładany jest przez esterazy, ale bardzo wolno. To powolne uwalnianie kreatyny z estrów w warunkach spoczynkowych powoduje, że uwolniona kreatyna może być systematycznie zagospodarowywana do prowadzenia syntezy białek mięśniowych. Część związana estrowo pozostaje niewrażliwa na przemianę do nieaktywnego laktamu - kreatyniny. Takiego zabezpieczenia nie posiada monohydrat (właściwie posiada, ale bardzo słabe, bo utworzone przez atomy wodoru), więc znacznie łatwiej ulega przemianie do kreatyniny.
Podczas wysiłku, wzrasta zarówno kwasowość, jak też temperatura środowiska komórkowego, co jest naturalnym skutkiem wzrostu tempa metabolizmu w warunkach wysiłkowych. Pamiętamy, że jednoczesny wzrost kwasowości i temperatury sprzyja rozrywaniu wiązań estrowych. Kreatyna jest więc teraz łatwo uwalniana i kierowana do zadań związanych z generowaniem impulsu siłowego. Jednak, mimo wszystko, nadal pozostaje w luźnym związku z estryfikującą ją substancją - w stanie równowagi dynamicznej. Dzięki temu, po zaniechaniu wysiłku, kiedy kwasowość i temperatura dążą do fizjologicznego optimum, estry kreatyny mogą powstawać na nowo i tworzyć pulę magazynową, a ryzyko przemiany w kreatyninę jest zminimalizowane. Odwrotnie jak w przypadku, monohydratu, który w takiej sytuacji niemal w całości przemienia się w bezużyteczną kreatyninę.

JABŁCZAN KONTRA ETYL
 
Ponieważ w przeciągu ostatnich dwóch lat, namnożyły się różne formy kreatyny, często spotykam się z pytaniem, która z nich jest najlepsza - najskuteczniejsza.
Nie da się ukryć faktu, że, tak jak w dyscyplinach olimpijskich króluje cytrynian i pirogronian, tak w sportach siłowych najlepsze opinie zawodników gromadzą - jabłczan i etyl.
Praktyka wspomagania ustaliła taktykę suplementacji nimi. Opiera się ona na rozumowaniu (skądinąd słusznym), że wspomaganie kreatynowe powinno rozpoczynać się od prostych form kreatyny, np. monohydratu, a dopiero w kolejnych cyklach, kiedy organizm słabiej reaguje na kreatynę, sięgać po formy bardziej zaawansowane.

W estrze etylowym kreatyny należy upatrywać analogu monohydratu. Z tym, że dużo lepszego, z uwagi na możliwość stosowania niższych dawek i brak obciążenia organizmu balastem zbędnej kreatyniny.
Myśląc w ten sposób, można rozpocząć swoją "przygodę" z kreatyną od razu, od suplementacji estru etylowego, bądź wykorzystać go w kolejnej "kuracji", jeżeli pierwszy, życiowy cykl prowadzony był monohydratem kreatyny. Po dwóch, trzech cyklach estrem, radzę sięgnąć po jabłczan. Po tyluż samo cyklach na jabłczanie, warto przestawić się już na formy bardzo wysoko zaawansowane - tzw. "steki kreatynowe".

Taka strategia suplementacji pozwoli Wam cieszyć się nieprzerwanie, przez lata, dużymi przyrostami formy, czego wszystkim życzę serdecznie!

www.olimp-supplements.com